Τόλμη Και Γοητεία

Η κότα έκανε το αυγό, ή το αυγό την κότα; Οι απόψεις διίστανται, οι επιστήμονες διχάζονται και οι ακτήμονες λιάζονται. Και ενώ οι επιστήμονες σφάζονται στην ποδιά αυτού του υψίστης παγκοσμίου σημασίας προβλήματος, οι ακτήμονες, που είναι πιο κοντά στα δρώμενα των κοτετσιών και βλέπουν τα πράγματα με πιο απλό και βουκολικό μάτι, δεν φαίνονται να σκοτίζονται και πολύ για τις κότες, τα αυγά και το ποιος δημιούργησε ποιόν, αν και κλίνουν πιο πολύ προς την άποψη ότι η κότα έκανε το αυγό. Αυτό που τους απασχολεί, είναι το πώς κατάφερε ο κόκορας να τουμπάρει την κότα και να την ρίξει στο πουπουλένιο λεοπαρδαλέ στρώμα του. Ναι, αλλά ο κόκορας είναι το μοναδικό αρσενικό στο κοτέτσι θα πει κάποιος διαβολοδικηγόρος. Οπότε και χαλιαμούτρας να είναι, τι θα κάνουν οι κότες, λεσβίες θα γίνουν;

Όπως και να ‘χει, ο κόκορας έχει τον τρόπο του να ρίχνει τις γκομενίτσες που βάζει στο χαντροειδές μάτι του. Και τα καταφέρνει γιατί είναι από την φύση του τολμηρός, ένας φτερωτός κυνηγός που επιτίθεται και επιστρατεύει όλη του την γοητεία για να πετύχει τους λάγνους σκοπούς του. Κακαρίζει, λαλάει, φουντώνει τα φτερά του, τσιμπολογάει με νάζι τα θύματα του, βαδίζει κουνώντας το κεφάλι του με ρυθμό μιας μουσικής που μόνο αυτός φαίνεται να ακούει, και κοιτάει συνεχώς δεξιά και αριστερά για να δείξει πως έχει αμέτρητες επιλογές, κερνάει σφηνάκια βότκα-σιτάρι και πίνει μόνο καλαμπόκι οn the rocks (shaken, not steered). Η κοκορίσια τόλμη φαίνεται πως μεταφράζεται σε μπόλικη γοητεία, αν σκεφτούμε πόσο επιτυχημένη είναι η love life του. Αν ρωτήσετε κανέναν κόκορα πόσες έχει πάρει στη ζωή του, θα βγάλει κανένα καρνέ διαστάσεων εγκυκλοπαίδειας που θα μοιάζει με αυτό του Δόγκανου. Είδες η Δομή;

Η ανθρώπινη συμπεριφορά στον τομέα των κατακτήσεων, έχει να διδαχτεί αρκετά από το τι γίνεται σ’ ένα κοτέτσι, και όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα δεν τον τρώνε απαραιτήτως οι κότες. Αντιθέτως, μαθαίνει πώς να φάει αυτός μερικές. Η βάση στην πυραμίδα της επιτυχημένης κατακτητικής τεχνοτροπίας όχι μόνο στον έρωτα αλλά και στη ζωή γενικότερα, είναι μία και μοναδική: η αυτοπεποίθηση. Δεν την έχουν όλοι, αλλά μπορούν εύκολα να την αποκτήσουν, αρκεί λίγη προσπάθεια. Μελέτες στο τμήμα Εφαρμοσμένης Μπαρουφολογίας του Πανεπιστημίου της Ζουαζιλάνδης απέδειξαν πως η αυτοπεποίθηση συνδέεται άρρηκτα με την αισιοδοξία. Το να βλέπει κανείς το ποτήρι μισοάδειο θα τον βοηθήσει μόνο στο να παραγγείλει και δεύτερο ποτό, ενώ το να το βλέπει μισογεμάτο μπορεί να αλλάξει τη ζωή του ριζικά η και κριθαρικά.

Ο τολμών σίγουρα νικά, ενώ ο μη τολμών γυμνάζει απλώς περισσότερο το δεξί του χέρι (οκ, το αριστερό για τους αριστερόχειρες), το οποίο όταν γίνει σαν του Ποπάυ, σημαίνει ότι κάτι δεν κάνει καλά, και μάλιστα εδώ και πολύ καιρό. Το μυστικό είναι πως η αυτοπεποίθηση και η αισιοδοξία πηγάζουν από εσωγενείς και όχι από εξωγενείς παράγοντες. Αυτό σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να είναι κανείς όμορφος για να είναι γοητευτικός και να έχει strikes στο ενεργητικό του. Φατσες όπως ο Γούντυ Άλλεν ή ο Στάθης Ψάλτης είναι από τους μεγαλύτερους γόηδες (πως γίνεται αυτό, ακόμα δεν έχω καταλάβει), και αυτά είναι μόνο δύο παραδείγματα, ο κατάλογος είναι μακρύς. Κάπου μέσα μας υπάρχει ένα κουμπί, το οποίο μόλις το πατήσουμε δεν βγαίνει μια χοντρή, αλλά ο καλύτερός μας εαυτός. Και το να είναι κανείς ο εαυτός του, είναι ότι καλύτερο μπορεί να συμβαίνει. Όποιος τα έχει καλά με τον εαυτό του, είναι περήφανος γι’ αυτό που είναι και δεν έχει πρόβλημα να το δείχνει και προς τα έξω. Η παγίδα στην οποία μπορεί να πέσει κανείς είναι το να φοβάται την απόρριψη και την αποτυχία, πράγμα που είναι εντελώς λάθος. Αρκεί να σκεφτούμε ότι κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικά γούστα, και η εκτίναξη ενός πιάτου ζεστής χυλόπιτας δεν σημαίνει απαραίτητα ότι φταίει αυτός που την δέχεται, αλλά αυτός που την εκτοξεύει, απλώς επειδή του αρέσουν διαφορετικά πράγματα από αυτά που βλέπει ή ακούει από τον χυλοπιτευόμενο.

Το σίγουρο είναι πως δεν υπάρχουν ατάκες που μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει, για δύο λόγους: Πρώτον γιατί κανείς δεν είναι ίδιος με κανέναν άλλο, όλοι είναι μοναδικοί. Αυτά που θα έχει στο μυαλό του προκατασκευασμένα να πει κάποιος, που του τα είπε κάποιος άλλος και έπιασαν, μπορεί στην συγκεκριμένη περίπτωση να πέσουν πάνω στο μοχλό του καταπέλτη της χυλόπιτας, και δεύτερον επειδή όταν λες πράγματα που δεν τα έχεις σκεφτεί ο ίδιος, δεν είσαι εσύ που μιλάς, αλλά κάποιος άλλος, οπότε ακόμα και αν κερδίσεις την πρώτη εντύπωση, κάποια στιγμή το σενάριο θα τελειώσει, αυτοσχεδιάζοντας ο κύριος Χαιντ θα υπερνικήσει τον δόκτορα Τζέκυλ, και στην καλύτερη περίπτωση θα σε περάσουν για σχιζοφρενή, στην μέση για μαλάκα, και στην χειρότερη και τα δύο μαζί. Αυτό που νοιώθουμε μέσα μας, φαίνεται και στο έξω μας, ασχετα αν δεν το καταλαβαίνουμε. Το καταλαβαίνουν όμως οι άλλοι, οπότε κατά την προσέγγιση του ατόμου που μας ενδιαφέρει, αν κάνουμε αρνητικές σκέψεις και είμαστε συνεσταλμένοι και ντροπαλοί, ότι και αν βγαίνει από το στόμα μας, το σώμα όχι απλώς θα λέει άλλα, άλλα θα φωνάζει. Και επειδή η πρώτη εντύπωση είναι πιο σημαντική και από τα μαύρα τετράγωνα στο σταυρόλεξο, η προσπάθεια θα πέσει στο κενό και η χυλόπιτα στο κεφάλι.Το τι θα πούμε για να πιάσουμε κουβέντα, εξαρτάται από το άτομο στο οποίο θα μιλήσουμε, και την ψυχολογία μας. Αν είμαστε hi και όχι γεια σου, μ ένα ειλικρινές χαμόγελο που θα καθρεφτίζει πραγματικά την διάθεσή μας, σκεφτόμαστε θετικά και αισθανόμαστε άνετα με αυτό που κάνουμε, όλα θα πάρουν το δρόμο τους.

Απλά πράγματα: ανεβαίνεις στο τραμπολίνο της προσωπικότητάς σου, και μόλις κάνεις το πρώτο πηδηματάκι, θα αρχίσεις να χοροπηδάς όλο και πιο ψηλά, και μετά από λίγο θα αρχίσεις και τις φιγούρες. Ότι και να γίνει στο τέλος, θα είναι σίγουρο ότι πέρασες καλά. Είναι πολύ μεγάλη αλήθεια πως είναι καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες, παρά για κάτι που δεν τόλμησες να κάνεις. Και για να πάρουμε και την άποψη της κότας, η Κο-Κο Chanel είχε κάποτε πεί πως «Beauty begins the moment you decide to be yourself”. Carpe Diem λοιπόν, γιατί ή ζωή είναι η τέχνη του να φτάνεις στα επιθυμητά αποτελέσματα, ξεκινώντας από ανεπαρκή δεδομένα. 

Bonus track: