Pocket Management

Υπάρχουν πράγματα που είναι άπατα, και άλλα που έχουν πάτο. Αυτά που έχουν πάτο, ουσιαστικά μπορούν να δεχτούν ένα περιορισμένο όγκο υλικού, είτε αυτό είναι στερεό, είτε κάτι άλλο. Όταν πάει να μπει κάτι το οποίο είναι μεγαλύτερο από τον διαθέσιμο χώρο, τότε προκύπτει το ξεπάτωμα. Όχι, μην κλειδώσετε την πόρτα και αρχίζετε να ξεβρακώνεστε. Για τις τσέπες μιλάω.

Όπως και να το κάνουμε, οι τσέπες δεν είναι μαύρες τρύπες, ούτε ανεξάντλητα πηγάδια χρημάτων. Όσο πιο πολύ χώνουμε μέσα άδεια χέρια και τα βγάζουμε γεμάτα, τόσο ξετινάζουμε το απόθεμά μας, με ρυθμούς που ποικίλουν για τον καθένα. Και πόσες τσέπες μπορεί να έχει το παντελόνι και όλα τα ρούχα μας μαζί; Όσες και να είναι, κάποια στιγμή στερεύουν.

Αλλά το χέρι εκεί. Να χωθεί μέσα και να ψάξει. Με λίγη επιμονή, θα σκίσεις την φόδρα και θα πιάσεις τα μπούτια σου. Άντε, τώρα που τα έπιασες φτύσ’ τα κιόλας και ξεκίνα βραδινή δουλειά για να ξαναγεμίσεις τις τσέπες. Το πρόβλημα είναι ότι πολλές φορές το χέρι δεν επικοινωνεί με τον εγκέφαλο. Και η ουσιαστική επικοινωνία αυτών των δυο πρέπει να γίνεται όταν τα χρήματα υπάρχουν, για να εξασφαλιστεί η διάρκεια του αποθέματος και όχι οι βραδινές βόλτες στην Γιαννιτσών, επάνω από το πεζοδρόμιο. Τα λεφτά που έχουμε διαθέσιμα είναι γνωστά. Άγνωστα είναι όμως τα έξοδα που θα σκάσουν μύτη και θα μας τραβάν τα μπατζάκια σαν μυξιάρικα κακομαθημένα που θέλουν γλειφιτζούρι. Όπως σε κάθε εξίσωση λοιπόν, έτσι και εδώ ο γνωστός και ο άγνωστος πρέπει να γνωριστούν μεταξύ τους, να κουβεντιάσουν, να δουν εάν ταιριάζουν και ύστερα να προχωρήσουν στα περαιτέρω. Αλλιώς ο βιασμός είναι de facto. Η απλή μέθοδος των τριών έχει και εδώ εφαρμογή. Αν δεν θέλουμε να πάρουμε τα τρία στο χέρι, πρέπει να το φιλοσοφήσουμε λίγο το πράγμα και να βρούμε τρόπο να τα έχουμε χώρια, ώστε να είναι ακίνδυνα. Ξέρουμε πόσα λεφτά έχουμε κάθε μήνα, και ξέρουμε περίπου ποια είναι τα σταθερά μας έξοδα. Από εκεί και πέρα, χρειάζεται σίγουρα να αρχίσουμε τις γυμναστικές ασκήσεις στις επιθυμίες μας, για να δούμε ποιες θα τα φτύσουν στην διαδρομή και ποιες θα αντέξουν το τεστ κοπώσεως.

Όσες μείνουν όρθιες, έστω και λαχανιασμένες, θα πρέπει να τις βάλουμε σε μια σειρά για να αποφασίσουμε ποιες θα ικανοποιήσουμε πρώτα, ποιες μετά, ποιες αργότερα, και ποιες θα συνδεθούν με Κάιρο. Πρέπει επίσης να ακονίσουμε έναν μπαλτά και να πάρουμε το σκάλπ των εσόδων μας, για να το βάλουμε στην άκρη. Με λίγα λόγια, όσο πιο μεγάλες είναι οι επιθυμίες μας, και όσο πιο μικρό το εισόδημα, μεγάλος θα είναι και ο χρόνος που θα χρειαστεί για να μαζέψουμε τόσα σκάλπ που θα μας κάνουν Jeronimo. Αν το ζητούμενο είναι οι διακοπές, μπορούμε πολύ εύκολα να βάζουμε 30 ευρώ τον μήνα στην άκρη, αλλά όχι να ξεκινήσουμε τον Μάιο.

Τον Μάιο τα γαϊδούρια είναι σε έξαλλη κατάσταση, και τα τρία που λέγαμε πριν καραδοκούν. Εκτός από τις επιθυμίες, υπάρχουν και οι ανάγκες. Αυτές είναι σαν τις γριές τα καλοκαιρινά βράδια στα χωριά, που κάθονται στον δρόμο, αραχτές κατά ομάδες σε πλαστικές καρέκλες και μας σχολιάζουν μόλις τις πλησιάσουμε και απομακρυνθούμε. Όσες φορές και να περάσουμε, αυτές θα είναι εκεί. Το να τις αγνοούμε, δεν είναι και η καλύτερη τακτική. Πολλές φορές βέβαια δεν τις αντιλαμβανόμαστε, αλλά με λίγη σκέψη έρχονται εύκολα στην επιφάνεια. Οι ανάγκες, όχι οι γριές. Αν για παράδειγμα έχουμε πρόβλημα μετακίνησης και ξοδεύουμε συνεχώς του κόσμου τα λεφτά σε ταξί, ή παστωνόμαστε σα σαρδέλες στα αστικά, ίσως χρειάζεται να σκεφτούμε την πιθανότητα να αποκτήσουμε το δικό μας μεταφορικό μέσο, που μπορεί να είναι αυτοκίνητο, βέσπα, ποδήλατο, ψαρόβαρκα η ότι άλλο βολεύει τον καθένα. Λίγο από εδώ, λίγο από εκεί, θα μαζέψουμε και λεφτά για δίπλωμα και για το ίδιο το τροχοφόρο που μας γυάλισε. Αν αυτό το λίγο το σκορπάμε μόλις το βάλουμε στην άκρη, δεν πρόκειται να καταφέρουμε και πολλά πράγματα. Αν μαζεύεις λεφτά για δίπλωμα, μην τα ξοδέψεις για κινητό, γιατί κινητό έχεις ήδη ενώ αμάξι όχι, ενώ το κινητό το λένε κινητό γιατί πρέπει να το κινείς εσύ, ενώ το αυτοκίνητο κινείται μόνο του, κινεί εσένα, και το κινητό σου μαζί. 

Απλά πράγματα.Γι’ αυτό όταν λέμε βάζω λεφτά στην άκρη δεν εννοούμε στην άκρη του τραπεζιού, αλλά κάπου πολύ άκρη, που να μην τα φτάνει το μακρύ μας χέρι. Αποταμίευση με μέτρο, και υπομονή χρειάζεται μόνο. Οι υπερβολές δεν χρειάζονται βέβαια, γιατί και ο Σκρούτζ κάπως έτσι την έπαθε. Δοκιμάστε το με κάτι μικρής αξίας, για να δείτε γρήγορα τα αποτελέσματα. Αφού καταφέρετε το μικρό, το μεγαλύτερο δεν έχει και πολλές διαφορές. Ο πάτος θα είναι πάντα εκεί, αλλά σε ποιόν αρέσει να βλέπει τον πάτο της τσέπης του; Υπάρχουν και άλλοι πάτοι, πολύ πιο ενδιαφέροντες.