Τα Φράγκα Ρεί

Το χρήμα είναι ένα υλικό, που το επιθυμούν πολλοί, το έχουν λίγοι, και περνάει από τα χέρια όλων, χωρίς να μπορούν τις περισσότερες φορές να το κρατήσουν. Λένε ότι χαρίζει ευτυχία το ίδιο εύκολα που χαρίζει και δυστυχία, και πως έχει ένα περίεργο χαρακτηριστικό γνώρισμα: δεν υπακούει στον νόμο του κορεσμού, γιατί όσο περισσότερο έχεις, τόσο περισσότερο θέλεις, και όσο περισσότερο αποκτάς, τόσο πιο αδίστακτος γίνεσαι για να καταφέρεις να το πολλαπλασιάσεις.

Αυτή η κατάσταση επικρατεί χιλιάδες χρόνια, και μάλλον θα συνεχίσει να είναι έτσι καθώς όταν πρόκειται για λεφτά, το μέτρο εύκολα χάνεται, και δεν βλέπω κανένα πρόθυμο να ψάχνει να το βρεί. Το παράδοξο είναι πως το ίδιο το χρήμα δεν έχει καμία αξία, καθώς δεν μπορείς να το φας, μόνο να το μυρίσεις, και η μυρωδιά του εδώ που τα λέμε δεν είναι και η καλύτερη. Αυτά που σου εξασφαλίζει είναι που έχουν σημασία, είτε είναι υλικά αγαθά είτε εξουσία και δύναμη.

Αν όμως ρωτήσεις ορισμένους λεφτάδες αν είναι ευτυχισμένοι, θα απαντήσουν είτε με μια τεράστια αποβλακωμένη απορία δήθεν πως η ευτυχία δεν έχει σημασία, είτε θα σε ρωτήσουν «και τι είναι ευτυχία;», ή θα πούν απλά όχι. Προς τι όλος αυτός ο αγώνας, τότε; Προς του διαόλου τη μάνα, κατά πάσα πιθανότητα. Καλά είναι και τα λεφτά, δεν λέω, αλλά το να κυνηγάς κάτι με τέτοια ταχύτητα που όλα γύρω σου να φαίνονται σαν γραμμές, θα φέρει σαν αποτέλεσμα να καρφωθείς στο ντουβάρι στο τέλος της διαδρομής, και να μην έχεις δεί απολύτως τίποτα στην διαδρομή.

Όταν λοιπόν κάποιος ρωτήσει τι έκανες στην ζωή σου, εσύ το μόνο που θα μπορείς να απαντήσεις είναι ότι έτρεχες και ξαφνικά από το πουθενά πετάχτηκε ένας τοίχος. Αν αυτός που σε ρώτησε είναι τροχονόμος θα σε γράψει, και αν είναι ο Άγιος Πέτρος θα σε μουτζώσει.