The Importance Of Being Earnest

Πού σκατά οδεύουμε; Όχι, όχι, μην σκιάζεσαι. Έτσι είναι. Μερικά πράγματα πρέπει να λέγονται με το όνομά τους. Και επειδή τις περισσότερες φορές είναι καλύτερα να σου βγει το όνομα παρά το επίθετο, ή κατ ουσίαν καλύτερα το μάτι παρά το όνομα, ας δεχτούμε πως τα σκατά είναι η καλύτερη λέξη που θα μπορούσε να χαρακτηρίσει ορισμένα, αναπόφευκτά κατά μερικούς, και απολύτως επιδεχόμενα ελιγμούς κατά κάποιους άλλους, πράγματα.

Το θέμα είναι αν θα τα λούζεσαι ή αν θα τα αποκρούεις. Το ζήτημα επίσης είναι πως στην περίπτωση τους, ισχύει ο χρυσός κανόνας της συγκαλυμμένης παρουσίασης. Δηλαδή, ότι λάμπει δεν είναι πάντοτε χρυσός. Μπερδεύτηκες, έ; Δεν πειράζει. Τουλάχιστον είναι ένα μπέρδεμα που το αντιλαμβάνεσαι. Άρα, δεν πρέπει να το φοβάσαι. Αντίθετα, έχεις άπειρους καλούς λόγους για να φοβάσαι τα μπερδέματα που δεν μπορείς να αντιληφθείς. Και τώρα θα μου πεις, τι διάολο δεν μπορώ να αντιληφθώ; Εμ, άμα μπορούσες να το αντιληφθείς, δεν θα την κάναμε την ρημάδα την κουβέντα…

Το κακό είναι πως δεν μπορείς να αντιληφθείς ορισμένα πράγματα, όχι επειδή πραγματικά δεν είσαι σε θέση να το κάνεις, αλλά επειδή απλά, δεν σε βολεύει. Κάνεις τα στραβά μάτια, που λένε. Αλλά το να κάνεις τα στραβά μάτια, το μόνο που μπορεί να σου προσφέρει, είναι να σε κάνει αλλήθωρο.  Και το ακόμα πιο χειρότερο είναι πως, προκειμένου να μην ζοριστείς, είσαι ικανός να πείσεις τον εαυτό σου πως το να είσαι αλλήθωρος είναι ότι καλύτερο.

Μπορεί οι επιστήμονες και οι φιλόσοφοι να σπάγαν τα κεφάλια τους προκειμένου να καταλάβουν τι διάολο είναι αυτό που οδηγεί τον κόσμο σε παρακμή, αλλά δυστυχώς φαίνεται να ανήκουν στην κατηγορία των ανθρώπων που λένε, λένε, και κανένας δεν τους ακούει. Αυτό που λένε λοιπόν όλοι αυτοί, και έχει μαλλιάσει η ρημάδα η γλώσσα τους, είναι πως για όλα τα κακά του κόσμου, για τα οποία κατηγορούμε τον κάθε πικραμένο, στην πραγματικότητα φταίμε εμείς.

Μπά; Δεν σ’  άρεσε; Και όμως. Έτσι ακριβώς είναι. Εντάξει, δεν σου ζητάμε να πραγματοποιήσεις τον ακατόρθωτο άθλο του να είσαι εντάξει απέναντι στους άλλους. Μόνο στον εαυτό σου. Αν το δοκιμάσεις, θα διαπιστώσεις ότι είναι πολύ δύσκολο. Αν το εφαρμόσεις όμως, θα καταλάβεις ότι όλα, μα όλα, ξεκινάνε από εκεί. Αλλά ακόμα και σε αυτό το στάδιο, το διαόλι πάνω από τον αριστερό σου ώμο θα προσπαθεί να σε πείσει ότι κάτι δεν κάνεις καλά. Δηλαδή, μαλάκες είναι όλοι οι άλλοι που κάνουν κάθε μπαγαποντιά προκειμένου να βολευτούν; Ίσως ναι. Ίσως και όχι. Αλλά μάλλον ναι. Αυτό, τελικά εσύ πρέπει να το αποφασίσεις.

Βαρέθηκα να σκέφτομαι πόσο μπερδεύτηκες με όλα αυτά. Γι’ αυτό ήρθε η ώρα, όχι να σε ξεμπερδέψω, αλλά να σου δώσω μια ένδειξη για το πώς μπορείς να ξεμπερδευτείς. Ξέχνα τι λένε οι άλλοι. Ξέχνα τι έλεγες μέχρι τώρα. Και θυμήσου κάτι, που είναι από καιρό ξεχασμένο. Πως όταν έχεις δίκιο, κανένας και σε καμιά περίπτωση, δεν μπορεί να αποδείξει το αντίθετο. Το αν εσύ μπορείς να δημιουργήσεις τις προϋποθέσεις για να έχεις πάντα δίκιο, είναι άλλο θέμα. Αλλά όπως όλα τα άλλα θέματα, που κανείς δεν λαμβάνει υπ’ όψιν του, είναι επίσης πάρα πολύ απλό. Για να μην μπορεί κανένας να σου την πει, ούτε καν ο ίδιος σου ο εαυτός, αρκεί, πολύ απλά, να είσαι τίμιος. Και όχι παπαριές τίμιος, όταν δηλαδή είναι μπροστά οι άλλοι, αλλά όταν είσαι μόνος με τον εαυτό σου. Και θα μου πεις, ποια θα είναι η ανταμοιβή, αν θα είμαι τίμιος; Μα, αν ρωτήσεις τους τίμιους (αν καταφέρεις και βρεις κανέναν), θα σου πει πως δεν κάνει ότι κάνει επειδή περιμένει κάποια ανταμοιβή. Αν το έκανε, θα ήταν κερδοσκόπος. Η τιμιότητα προϋποθέτει ανιδιοτέλεια. 

Αλλά, επειδή τα πάντα εν σοφία εποίησε, όποιος τα εποίησε, η τιμιότητα έχει, τιμής ένεκεν, την μεγαλύτερη ανταμοιβή που θα μπορούσες να πάρεις από οπουδήποτε. Η μεγαλύτερη ανταμοιβή της τιμιότητας λοιπόν, είναι ο αυτοσεβασμός. Τι αξία έχει αυτό στο χρηματιστήριο αξιών σου;